Jak odróżnić sarnę kozę od rogacza zimą?

Rozpoznanie sarny kozy i rogacza, czyli samca sarny w okresie wiosenno-letnim nie stanowi problemu. Wiosną widzimy najczęściej, jak samce nakładają parostki, które są pokryte scypułem.

Scypuł jest delikatną, owłosioną skórą, która pokrywa parostki i poroże samców zwierzyny płowej w okresie jego porastania. Jest on unerwiony i ukrwiony, dlatego kiedy samce zwierzyny płowej (sarny, jelenie, łosie) wycierają go odsłaniając kość poroża jest ono często „udekorowane” powiewającymi resztkami zbędnej już skóry.

W maju możemy oglądać rogacze z w pełni ukształtowanymi parostkami, ich wielkość zależy od wieku osobnika, a także biotopu który zajmuje, genów i stanu zdrowia. Rozpoczyna się także okres, kiedy obserwujemy wzmożoną aktywność samców sarny, co związane jest z poszukiwaniem samic , walką i zajmowaniem terytorium na czas zbliżającej się rui, która przypada na przełom lipca i sierpnia.

Okres godowy saren kończy się z końcem września, wtedy też samce rozpoczynają zrzucanie parostków. Najpierw parostki gubią starsze samce, młode rogacze mogą gubić swoje parostki nawet na przełomie listopada i grudnia.

Jak wtedy odróżnić samca i samicę, skoro rogacze nie mają charakterystycznych dla nich parostków?

Samice sarny, nazywane kozami, posiadają charakterystyczną kępkę sierści na lustrze (białej lub żółtawej plamie na pośladkach), w gwarze łowieckiej nazywaną fartuszkiem, którego samce nie posiadają. Na przełomie grudnia i stycznia, a nawet niekiedy dopiero na koniec stycznia, samce zaczynają nakładać parostki, wtedy dodatkowym elementem rozpoznawczym są wyrastające parostki pokryte skórą.

W okresie od późnej jesieni do wiosny sarny tworzą tak zwane rudle, składające się z kilku, a nawet kiludziesięciu osobników.

Zapraszamy do obejrzenia zdjęć rudla saren odwiedzającego lizawkę za biurem naszego Nadleśnictwa. Na zdjęciach wyraźnie widać, że są to dwie sarny kozy oraz dwa rogacze.